گفتي بنويسم من  عين ، گفتم : كه " عزيز " از عين است.

گفتي بنويسم من شين ، گفتم : كه " شيدايي " از شين است.

گفتي بنويسم من قين ، گفتم :كه " قلب " از قين است.

گفتي كه به يكباره ، معنا كن آن را

گفتم: كه اين هوشم ، چيزي نمي داند.

گفتي كه معنا كن ، آن را كه حس كردي.

گفتم : كه " عشق" ، يعني : " تو عزيز و شيدايي ، در قلب و دلم جا داري".

گفتم تو بگو مردود است ، كين دلم از اين عشق؟؟؟

گفتي كه تو از احساس سرشاري هر دم.